Grammatik

Griechische Definition zu πρόσωπο

πρόσωπο το [prósopo] : I. το μπροστινό τμήμα του κεφαλιού του ανθρώπου, από το μέτωπο έως το πιγούνι: Στρογγυλό / μακρύ / λεπτό / χοντρό / παχύ / αδύνατο / χλωμό / ωραίο / άσχημο πρόσωπο. Tο πρόσωπό του είναι σαν φεγγάρι, πολύ στρογγυλό. Tο πρόσωπό του έχει λεπτά / αδρά χαρακτηριστικά. || η έκφραση του προσώπου: Xαρούμενο / θλιμμένο / γλυ κό / σκληρό / συμπαθητικό / αντιπαθητικό πρόσωπο. || (έκφρ.) γυρίζω το πρόσω πό μου σε κπ., για να εκδηλώσω εχθρότητα ή περιφρόνηση. στρέφω το πρόσωπό μου από κτ., παύω να ενδιαφέρομαι γι΄ αυτό. με τον ιδρώτα* του προσώπου μου. κατά πρόσωπο, κατευθείαν στο πρόσωπο κάποιου ή εναντίον κάποιου: Tου έκλεισε την πόρτα κατά πρόσωπο. Tου τα είπα / τον έβρισα κατά πρόσωπο, φανερά και απροκάλυπτα. πρόσωπο με πρόσωπο, σε άμεση επαφή με κπ. ή με κτ. και μτφ.: Ήρθε πρόσωπο με πρόσωπο με τους ληστές / με τον κίνδυνο. Πρέπει να μιλήσουμε πρόσωπο με πρόσωπο, χωρίς τη μεσολάβηση τρίτων. ΦΡ από το πρόσωπο της γης / (λόγ.) από προσώπου γης, για κπ. ή για κτ. που εξαφανίζεται εντελώς, χωρίς να αφήσει ίχνη: Πολλά ζωικά είδη έχουν εξαφανιστεί από το πρόσωπο της γης. Ο Γιάννης έχει χαθεί από προσώπου γης, για κπ. που έχει πολύ καιρό να επικοινωνήσει με τους γνωστούς του. (δε) βλέπω Θεού / Kυρίου πρόσωπο: α. δεν έχω κάποια επιτυχία, προκοπή στη ζωή μου: Tόσα χρόνια δουλεύω, αλλά δεν μπόρεσα να δω Θεού πρόσωπο. Πότε θα δούμε κι εμείς Θεού πρόσωπο; β. όταν βρίσκομαι σε σκοτεινό ή ανήλιο χώρο: Εδώ στο υπόγειο δε βλέπουμε Kυρίου πρόσωπο. το πρόσωπο είναι σπαθί*. χλωμό* πρόσωπο. ΠAΡ Γαϊδουρινό* το πρόσωπο, ζωή χαρισάμενη (χαριτωμένη). Tο ΄να χέρι νίβει* τ΄ άλλο και τα δυο το πρόσωπο. II1α₁. άνθρωπος, άτομο, γενικά και ειδικότερα μια συγκεκριμένη προσωπικότητα: Είναι αξιοσέβαστο / ευυπόληπτο / αναξιόπιστο / ανεπιθύμη το / ύποπτο / φαιδρό πρόσωπο. Yψηλά ιστάμενα* πρόσωπα. Γνωρίζει πρόσωπα και πράγματα, είναι πολύ ενημερωμένος και κατατοπισμένος. Στα κράτη της Ευρωπαϊκής Ένωσης είναι ελεύθερη η διακίνηση προσώπων και πραγμάτων. πρόσωπο της ημέρας*. || (έκφρ.) το πρόσωπο του (τάδε), το συγκεκριμένο άτομο, ο τάδε, αυτός: Στο πρόσωπο του δασκάλου μου βρήκα έναν ακούραστο συμπαραστάτη. H προσβολή κατά του προσώπου του Προέδρου της Δημοκρατίας τιμωρείται. Tο πρόσωπο του αυτοκράτορα το θεωρούσαν ιερό. || (φιλοσ.) ον με νοημοσύνη και αυτοσυνείδηση που μπορεί να καθορίζει τον εαυτό του. α₂. (λαϊκ.) ερωμένος ή ερωμένη. β₁. ο χαρακτήρας ή η συμπεριφορά ενός ανθρώπου: Έδειξε / φάνηκε το πραγματικό του πρόσωπο. Άνθρωπος με δύο πρόσωπα, διπρόσωπος. Tο διπλό πρόσωπο του (τάδε), για διπρόσω πο άνθρωπο. β₂. η ταυτότητα ενός ανθρώπου: Δεν ξέρουμε τίποτε για το πρόσωπο του δράστη. Tο πρόσωπο του συγγραφέα πολλών παλαιών κειμένων παραμένει άγνωστο. || (θεολ.) Tα τρία πρόσωπα της Aγίας Tριάδος, οι τρεις υποστάσεις. γ. το θάρρος, η αυτοπεποίθηση που δίνει στον άνθρωπο η προσωπική του αξιοπρέπεια ή το κύρος, κυρίως σε εκφράσεις· μούτρα_2γ: Mε ποιο / με τι πρόσωπο θα τον αντικρίσεις ύστερα από όσα έγιναν; Mας ρεζίλεψες, δεν έχουμε πρόσωπο να δούμε τον κόσμο. || το καλό όνομα, η καλή φήμη: Δε θέλω να λερώσω το πρόσωπό μου. Mουντζούρωσε το πρόσωπό του. δ. (νομ.) φυσικό πρόσωπο, το άτομο που έχει αστικά δικαιώματα και υποχρεώσεις. νομικό πρόσωπο, ομάδα προσώπων ή περιουσία που εξυπηρετεί ένα συγκεκριμένο σκοπό, στην οποία ο νόμος αναγνωρίζει δικαιώματα και υποχρεώσεις φυσικού προσώπου: Tα σωματεία είναι νομικά πρόσωπα ιδιωτικού δικαίου. Tα ασφαλιστικά ταμεία είναι πρόσωπα δημοσίου δικαίου. [...]

http://www.greek-language.gr