Grammatik

Griechische Definition zu αλήθεια

αλήθεια η [alíθxa] Ο25α γεν. πληθ. αληθειών [adivθión] λόγ. γεν. και αληθείας : I1α.η ιδιότητα που έχει κτ., όταν εκφράζει την πραγματικότητα: Aμφισβητώ την αλήθεια των ισχυρισμών του / της κατάθεσής του / των λεγομένων του. Θα ελέγξω την αλήθεια της πληροφορίας. β₁. αυτό που είναι σύμφωνο με ό,τι πραγματικά υπάρχει ή γίνεται. ANT ψέμα: Λέω την αλήθεια. Θέλω να μάθω όλη την αλήθεια / την καθαρή αλήθεια. Είπε τη μισή αλήθεια, αποσιώπησε όσα δεν τον συνέφεραν. Aυτά που είπε δεν ήταν αλήθεια, αληθινά. Είναι αλήθεια ότι θα φύγεις; Kρύβω / αποσιωπώ / αποκαλύπτω / φέρνω στο φως την αλήθεια. Θα λάμψει η αλήθεια, θα αποδειχθεί, χωρίς καμιά αμφισβήτηση. (σε όρκο) ορκίζομαι να πω την αλήθεια και μόνο την αλήθεια. || (μτφ.): Ίχνος αλήθειας / κόκκος αληθείας, για κτ. εντελώς αναληθές: Σε όσα είπε δεν υπάρχει ίχνος αλήθειας. || Ορός* αληθείας / της αλήθειας. (έκφρ.) η ώρα της αλήθειας, δεν υπάρχουν πια περιθώρια για αναβολές, υπεκφυγές, δικαιολογίες κτλ. β₂. η ίδια η πραγματικότητα: Aυτή είναι η σκληρή / πικρή αλήθεια. H εύρεση της ιστορικής αλήθειας. (έκφρ.) η αλήθεια είναι πως / ότι… ή για να πω / πούμε την αλήθεια, όταν ομολογούμε ή παραδεχόμαστε κτ.: H αλήθεια είναι πως έχει κάποιο δίκιο να διαμαρτύρεται / ότι χωρίς πολλή δουλειά δε θα πετύχεις τίποτα. Για να πω την αλήθεια, δε θα ήθελα να αναλάβω τέτοια ευθύνη, για να είμαι ειλικρινής. η αλήθεια να λέγεται, όταν αναγνωρίζουμε κτ.: Έκανε πολλές προσπάθειες για να βοηθήσει, η αλήθεια να λέγεται. (όρκος) μα την αλήθεια: Aυτά ακριβώς μου είπε, μα την αλήθεια. Mα την αλήθεια, δεν αντέχω άλλο, ως έκφραση αγανάκτησης. ΦΡ γυμνή* αλήθεια. (γνωμ.) από μικρό κι από τρελό μαθαίνεις την αλήθεια, επειδή αυτοί δεν ελέγχουν αυτά που λένε και έτσι δεν μπορούν να κρύψουν υστερόβουλα την αλήθεια. (η) λανθάνουσα* γλώσσα λέει (πάντα) την αλήθεια. [...]

http://www.greek-language.gr