Grammatik

Griechische Definition zu ευνοούμενος -η -ο

ευνοούμενος -η -ο [evnoúmenos] : που έχει την εύνοια, την προστασία, την προνομιακή μεταχείριση ή την προτίμηση ανθρώπου ή ανθρώπων που διαθέτουν κάποια ισχύ: Είναι ο ευνοούμενος -η -ο υπάλληλος του διευθυντή. Ορισμένοι μαθητές είναι οι ευνοούμενοι του καθηγητή. Tο φετινό καλοκαίρι η ευνοούμενη χώρα από τους τουρίστες είναι η Ελλάδα. || (ως ουσ.) ο ευνοούμενος: Όλοι οι ευνοούμενοι του προϊσταμένου πήραν προαγω γή. || (μτφ.): ευνοούμενος -η -ο της τύχης, τυχερός. || (στο διεθνές δίκαιο) ρήτρα του μάλλον ευνοούμενου κράτους, συμβατική υποχρέωση ενός κράτους απέναντι σε ένα άλλο, να του παρέχει εμπορικά πλεονεκτήματα μεγαλύτερα από ό,τι έχει παραχωρήσει ή θα παραχωρήσει σε ένα τρίτο κράτος. || (ειδικότ., ως ουσ.) η ευνοουμένη, αρσ. ευνοούμενος, ερωμένη ή ερωμένος ηγεμόνα που ασκούσε επιρροή και σε θέματα που αφορούσαν τη διοίκηση του κράτους: Οι ευνοούμενες των Γάλλων βασιλιάδων διοικούσαν από τα παρασκήνια. Ο Ορλώφ ήταν ευνοούμενος -η -ο της Mεγάλης Aικατερίνης.

http://www.greek-language.gr